آن شب ...

که مـــاه عاشـــقــانه هـــایمـان را ...

تماشا می کرد ...

آن شب که شب پره ها ..

عاشــقـــانه تر ..

نــــور را می جســـتند ...!

و اتاقم ..

سرشار از عطر بوسه و ترانه بود... !

دانستم..

تـــــو پـــژواک تمــــام عـــاشــقـانه های تاریخی...!

کاش بیایی
با انگشتانت به رسم کودکی چشمانم را بگیری
در گوشم بخوانی
از عشق ،از روزهای خوب، از آمدن بهار و رفتن سرمای سخت تنهایی
گونه ام را ببوسی و بگویی من آمدم
دیدگانت را بازکن

به قلبم افتخار میکنم . .
باهاش بازی شد . .
زخمی شد . .
بهش خیانت شد . .
سوخت و شکست . .
اما هنوزهم به طور عجیبی کار میکنه

بچه که بودیم

" دل درد را "

به یک زبان ناله ، می کردیم

همه می فهمیدند...

عجیب است !

بزرگ که شدیم

" درد دل را "

به صد زبان می گوییم

کسی نمیفهمد...

سالیانیست که در کنج قفس

شاعر موی پریشان توام

و تو اندر خم یک کوچه ی تنگ

به دلم میخندی 

گر چه از فاصله ماه به من دورتری

ولی انگار همینجا و همین دور و بری

ماه می تابد و انگار تویی می خندی

باد می آید و انگار تویی می گذری

به‌ وقتِ تنهایی:

مَرد، زیرِ باران سیگار می‌ کشد

زن، پشتِ پنجره.

اما، نه بارانْ مهم است،

نه مرد، نه پنجره، نه زن.

مهمْ

تنهایی است، که دود می‌ شود!

از من تا خــــدا راهی نیست . . .



فاصله ایست به درازای مـــــن تا مـــــن . . .

کـار مـن از سـتـاره شـمـردن گـذشـتـه

بـرای خـواب

مـدتـهـاسـت

نـشـسـتـه ام

شـب هـا را مـی شـمـارم . .

بـا هیچـ مـَزه اے عـَ وَضـ نمـے کـ ُ نمـ

نمکـ ِ چهـره اَتـ را

امـا مـُتـ ِـعـَجـبمـ از شیـــریـنــــی لَبـانـتـ دَر ایـטּ نمکـ زار ...